जिन्गिक् पहिला ओसिन राट

जिन्गिक् पहिला ओसिन राट

 उ राट जोन मोर जिन्गिक् पहिला ओसिन राट रहे । मै सोच्ले फेन नै रहु कि उ राट मोर जिन्गिक भुलाइ नै सेक्ना राट बनजाइ । 


जिन्गिक् पहिला ओसिन राट


ढिरे ढिरे साँझ परट अंढार हुइटि राट छिप्टि जाइट । सब ओर सुनसान हुइलागट । नेङ्ग घुम कर्ना मनैनके कमि हुइटी रहट । कोइ कुक्कुर भुँक्ठैं टे कोइ कुक्कुर रोइट सुन परट । बनुवा ओर गिडार फेन प्यापु प्यापु   बोल्ठै । गाउँक मनै अपन-अपन कोन्टिम कोन्त्या जैठैं ।


मै फेन अपन सक्कु काम उसारके सुटना कोन्टिओर लग्ठु । पठ्री बिछाके नम्मा सास लेटी पठ्रिम घोल्त्या जैठु । एक ओर जुगुर-जुगुर डिया बर्टी रहट मोर उहे डिया हे हेर्टी हेर्टि आँखी भर आँस कब भरजाइट पटै नै पैठु । डुनु आँखिक कोन्वा ओरसे आँस बहके कान पुगजाइट  । समुन्डरके गहिराइमे पुगल हस बरे गहिर सोचमे डुब जाउँ मै । उहे बिटल डिनके याड में । सुनसान कोठम् पठ्रिम अकेली एहोर ओहोर करोट लेहटही । अपन सुटल कोठामे चारुओर नजर घुमैटि कवाइल रहुँ । घरी अपन मन्का घुम्टी रहे । आढा राट होजाइट निडे नै परठ । मोर लजर किरणके फोटु मे परठ् । झलझली  मै किरणके सँग बिटाईल डिन ओ अपन छोट मनिक् याड ओ जवानीसे लेके किरणके सँग रहल ओ छोरके गैल उ डिन सम्झे लग्नु । कै बजल बा कना महि पटै नै हुइल निडैनु कि नैनिडैनु एक चुट्टे मुर्घि बोल्लै टे झस्कनु एक घचिक पाछे टे जहोर टहोर मनै नेंगे लग्लै ओ ढेंकि बोले लागल । एक घचिक पाछे टे ओजरार होगैल ।





मै खाइ पिए पुगल घरेम जल्मलक् ओरसे हुइ डाई बाबा डाडु भैयनके मायामे हुर्कलु । परिवारमे अकेली बहिन्या कुछ कमि नै रहे मोर । ज्या चहलेसे सब चिज पुरा कैडिंट । डाई बाबा डाडु भैया सबजे यह सोंचट रहल हुहिं कि एक डिन टे पराई घर चल जाई । जब सम बा टब समकिल टे हो, इही हे डेना ओ खुशी करैना पाछे कब मिलि कैक । जहाँ घुमे जैना चाहु उहै जाई पाजाउँ । बहुट रमाइलो रहे मोर जिन्डगी । सुग्घुर टे नै रहुँ टबु फेन मनै मोर रुपके बयान करिट ।




मै अपन बैँस हे डोस डिउ कि अपन समझके कमजोरि 

के जत्रे धेर घरक मैयाँ मिलल् ओट्रे मै सुढर्ना मौका नै पैनु । सब कुछ ठिके लागे महि केवल रमाइ मिलजाए ओत्रेकिल चाहुँ । रुपयाके कमि नै रहे महि कोइ मजा बाट सम्झैले रिस लागे । रमैना इहे बेला टे हो जवानिक् मजा लेना इहो बेला हो कहुँ ओ सम्झैना मनैनके बाट एक कान सुनके डोसर कान उराडिउँ । 


महि बिगरट डेख्के घरक मनै छोटिहे मे भोज करडेलै मने मै भोज करल नै करल बराबर रहुँ लागल बानि नै छुटल । ठरुवासे कवुहा पैलेसे फेन महि कुछ असर नै परल । ना ठरुक डर ना ओकर मटलब रहे मै स्वतन्त्र हुइना चाहु ओ अपन इच्छा पूरा हुइल चाहुँ । कोइ महि कुछ कहे कलेसे मै कहु मै अपन जिन्गि खुड् बनैना चहठु ।




डिन समय बिट्टि रहट मै अपन  लागल आडट् छुटाइ नै  सुक्कु बिहानिक निकरल साँझके घरे अइना करु घरक् सारा काम किरण कर्ना करिट । महि केवल अपन ख्याल रहे । अपन सुन्दर्ता के ख्याल रहे जत्रै मनै प्रसंन्सा करिट ओत्रै खुशि लागे । महि लावा-लावा डिजाइनके लुगा कपरा अइटिकिल लेनास लागे । लावा चिज घल्लेसे अौरे मेरिक खुशि लागे इहे महि मजा लागे । भोज पाछे बन्धनके जिन्गिसे मै हैरान होगिल रहुँ । डाइ बाबा के घर जसिन नै रहे ठरुक घर । भोज पाछे मोर जिन्गि बहुट फरक होगैल रहे लौन्डि के जिन्गि ओ भोज करल बहुट फरक लागल । लौन्डिमे छुट्वा रहु टर भोज पाछे बन्ढन मे परल रहुँ । मनै फेन कहिंट भोज करल में फेन असिक करट कहिके । महि इ बाट से मन डुखे ओ बहुट डुर चलजिनास लागे ।  एह कारन मै हुँकिसे अलग होके बैठ्ना सोच बनालेनु ओ उ घार छोरके एक रोज डुर सहर मे जाके रहे लग्नु ओ छोटमोट होटल ठापके जिवनके डग्गर सुरुवाट कर्नु । 





होटल मजा चले लागल् । साइड मोर रुपरंङ्गके कारन फेन हुइसेकट् । ग्राहकनके भिराभिर धेर हुइलागल । भोज करल पाछे फेनसे मोर जिन्गिम् लावा खुशि सुरुहोगैल रहे । होटल मे धेर मेरिक मनै अइलक मारे महि होटले मजा लागे लागल । डिन, महिना, साल, कर्टि बहुट वर्ष बिट गैल । समयसँगे संगे उमेर फेंन छिप्टी गैलस ओहे मारे रुपरंग सुन्डर्टाके कमी हुइटि गैल । यहे कारणसे मोर व्यापार फेंन कम हुइटी गैल ।




महि अपन बिटल डिनके सम्झना आइट । आप मोर अक्किल आइल जसिन लागे मनै कहिट ओरे सब चिज किनके मिलजाइट टर इज्जट ना किनके मिलट ना नुकाइ मेटाइ सेक्जाइट् । उहे मनैनके कहल बाट याद आइल । आब उ बेला मै जिन्गिक अर्थ बुझ्ना बेला आइल रहे । जवानीमे ग्राहकनसे भरल रना होटल आज काहे सुनसान ? खैना पिना सब उहे बा केवल मोर छाला पुरान होगैल । ऊ डिन मोर होटलके खैना पिनासे फेंन मोर रुप रंगके कारण मिठ लागिन । आप सब टीट होगिलिन कि । कट्ना स्वार्ठी मनै बटैं यी डुनियाँमे कैक अनेक बाट मनेम खेले लगल ।




जब मै अपन जिन्गिहे घुमके हेर्नु टे जिन्डगिक डगर बिस्रा के बरे डुर पुगल महशुस कर्नु । जिन्गीमे सब चिजके अभाव हुइल महशुस कर्नु । ना श्रीमान ना टे बाल बच्चा । जिन्डगी सुनसान होगैल रहे । अप्ने आप हे पूरा खाली लागे लागल  । बहुट अइलै महि हे अपन डिलके रानी बनैनावाला । बहुट अइलै जिन्डगी भर साठ डेहम कनावाला टर ऊ बाचा टे का उ मनै समेटके पटा नै हो । महि अपन  गोसिन्या के याड अाइल । हुकिन समझके डुनु गालेम आँस बहगैल रहे । सम्झठु आज मै जीवन के सिमा नहाङ्गके अत्रा डुर पुग्गैनु । अपन इज्जट बेचढर्नु । अपन सारा जवानी बेचढर्नु । मही जीवन भर साठ डेहम कहुया, मोर सँग राट बिटैना, सु:ख डुःखमे साठ डेहम कहुइयन सब हेरा गैलाँ । अपन मनै फे महीसे डुर होसेक्लाँ । मै अपन ईच्छा, अपन मोजमज्जा के लाग आघे पाछे नै हेर्नु । आज मै यी अवस्ठामे पुगल बटुँ । यडि मे अपन डाई बाबाके कहल मन्टु अपन गोस्यक् कहल मन्टु टे आज मही यी डिन डेखे नै परट् ।




मै जिन्गीमे अकेली महशुस करेलग्नु । मनेम् अनेक बाट घुमे लागल मै उहै जैम जहाँसे मोर जिन्डगीक शुरुवाट हुइल रहे । मै घुमके उहै जैम ओ फेन से अपन लावा जुनिक् शुरुवाट करम । मै अपन श्रीमानके डासी बन्के रहम । जिन्डगी भर उहाँके सेवा करम, अपन डिलसे सारा मनसे गोस्याहे पूरा माया डेम । उ मोरसँग रटैं टे मही माया कर्टै टर आज बिस्टारा सुनसान बा । डेउटा जसिन श्रीमान् नम्र स्वभावके अपन काममे लागल रना । टर मै हुकहिन कौनो मूल्यके नै सम्झनु । कत्रा माया करिट उ  मही टर मै हरडम इनकार करटि गैनु । हुँकार बोली मही मन नै परे, हुँकार चाल मन नै परे टर उ मही डिलसे माया करिट । मोर चाहना फरक, सोंचाई फरक रहे । टर मै हुँकार ठन जैम ओ अपन सारा भुल गल्टिके माफी माँगम । हुँकार पाउ छुके हुँकार श्रीमटी के हकडेना मौका मागम । अपन दिलमे हुकिन सजैम । मोेर राट करोट लेलेके बिटल । हुकारे सँगे सारा जिन्डगी बिटैना फेन से लावा घर सुखी परिवार सजैना सोच बनाके रना सोंच्ठु । मैं झस्कठु ओ हडरबडर उठ्के शरीरके सरसफाई कर्के  अपन लुग्गा ओ सारा सामान झोलामे भर्के टयार हुइठुँ अपन जलम स्ठान ओर सोझर्नु । लावा खुसी, लावा उमंग छाईल रहठ मोर में । अपन गोस्या से भेंट कर्ना ओ अपन जरम लेहल ठाउँ, अपन हुर्कलक ठाउँ जाइटहुँ मै । ऊ ठाउँ जहाँ मै हुर्कलक खेल्लक ठाउँ जाईटहुँ । उहे ठाउँ जहाँ जवानीके प्रेमके शुरु हुइल रहे । जहाँ खुशीके बहार रहे उहे ठाउँ जहाँ सखिया, मघौटा, छोक्रा नाच होए । उहे ठाउँ जाईटहुँ मै जहाँ पहिला प्रेमके शुरुवाट हुइल रहे । उहे ठाउँ जाइटहुँ मैं जहाँ अपन सारा संर्घयन छोरके निक्रल रहु । मै उहै घुमके जाईटहु ।  जोन ठाउँ मै हुँकार डुलही बनके सजल रहुँ उहे घर उहे अंगना उहे डवारिम फेनसे पैला टेके जाइटहुँ । 




जब मै अपन जल्मल ठाउँ, अपन खेल्लक ठाउँमे पैला टेक्नु ओ साराओर नजर घुमैनु सब कुछ बडलगिल रहे, आप पहिल जसिन गाउँ नै रहे । रमैलक खेल्लक ठाउँ फे फरक होगैलरहे । जहोर हेरु ओहोर घरे घर बिल्गाए । अपन हुर्कलक् रमैलक मैया प्रीटिक बाट करलक् ठाउँ डेख्के झलझली बिगटके याड आइटहे । पहिले चैनार लग्ना गाउँ आप सब सुनसान होगैल रहे । पहिले ठारु पहिरन मे सँपरल बगाले बगाल लौन्डिन नेगिट आप ऊ पहिरन हेरागैल रहिन । सब फरक होगिल रहट गाउँ ओ मनै फेंन ।




जब मै घरे पुग्ठु टे सोंचके आइल बाट  ठीक उल्टा होगैल रहे । जोन घरहे अपन बसेरा बनैना सोच्ले रहु ऊ घर मोर सोचल जसिन नै रहे । जोन घरेम डुई प्राणीके बास रहे । जोन अवस्ठाम् छोरके गैल रहु उसिन नै रहे । उ घर उजर गैल रहे डवारिम टाला लागल रहे बहुट पुरान होरलेरहे टालक् । यी सब डेख्के मोर हृडय झसाक् से करल । सारा सामान ढर्टीम गिरामर्नु ओ उहे ठाउँमे बैठ्गैनु । आँखिमसे टपर टपर आँश गिरे लगल । महि सारा डुनियाँ घुमेहस लग्लस । एकघचिक मै बैठके रोइनु । 




महि आइल डेख्के काका आइल ओ पुछल कब अइले बाबू मै आँस पोंछटि भरखर आइटु काका । काका इ कहाँ गैलैं ? घर फेन असिन होगैल बा ? काका कलै खै काहाँ काहाँ जाइठ् । कबु दिल्ली कबु मुम्बै कबु सिमला कबु काहाँ कबु कहाँ कहट कुछ सम्पर्क नै हो बाबू । 


मै डुवार खोल्के घरेम पेल्नु टे सारा भित्तामे सपना किल लिखल डेख्नु । जहोर हेरु ओहरे सपना, सपना, सपना लिखल । यी सब डेख्के मोर आँश नै रुकटहे । मोर घरेम छोरके गैल बाँकी सामान सजोक लगाके ढैडेले रहिन । मै सारा घर घुम्नु आँखीभर आँश लेके कवाके एहोर ओहोर हेर्टिगैनु । बिटल डिनके याड झलझली आइटहे । उहे घरेम डुलहीके श्रृंगारमे सजल ओ पहिल पैला टेक्के घरेम् प्रवेश करलक् । मैं  घरक कोन्टिमे घुम्नु बहुट फुहर ढुरेढुर मक्रनके झोलेझोल लागल रहे वर्षो से बिना मनैन्के घर । मै जम्मा ओर निपके गोबराके सुग्घर बनैनु । मै हुकार यादमे अकेली उ अंढरिया राटमे पठ्रिम अकेली एहोर ओहोर करोट लेके राट बिटैनु । सारा राट हुँकारे याडमे कटल  सोंचु आज उ रटै कलेसे राट भर अपन मनक बाट सुनैटु । अपन भुल गल्टि स्वीकार कर्टु । हुँकार पाउ परटु ओ रो रो मनक पिराके आँशु हुँकार छाटिम बहैटु । 




मोर लजर उहे भित्तामे झुलाईल भोजक डिन खिचल फोटु मे परल । डुनु जे भोजहा पहिरनमे सजल फोटो डेख्के फेन से उहे भोजक रोज्वक् याड आइलस । एकओर जुगुर जुगुर डिया बर्टी  रहट मै खटियामे अकेली कबु एहोंर, कबु ओहोंर करोट लेटी रठु । सुनसान अंढरिया राट कोई चिजके आवाज अइलसे मै झस्कु एहोंर ओहोंर हेरु किहु फे नै डेखु । एक ओर डर लागे टे एक ओर हुँकार याड आए । आँखी भर आँश लेके निडैनु कि नै निडैनु मुर्घि बोल्लै टे झस्कनु घरि हेर्नू टे भिनसार हुइल रहट । उ राट मोर जिन्गिक एक्क ठो राट हो जोन उ आइल ओ गैल घुमके नै आइल मने एकठो याड छोर्के गैल । आइ लव यू गोस्या । टुँ कब अइबो ।      ओराइल ।

एक टिप्पणी भेजें

0 टिप्पणियाँ

Close Menu