एकठो बुह्राइल नानिक जिन्गिक कथा

एकठो बुह्राइल नानिक जिन्गिक कथा

एकठो बुह्राइल नानिक जिन्गिक कथा



जारक मौसम रहठ् डिन ढिरेसे निक्रट अपन केर्नी चारुओर फैलैटी । जारेले सारा मनै सुुइसुइ–सुइसुइ कर्टि कोइ आगि अगोर्ले रठै टे कोइ गुड्री घुमुर्ले पट्ठिरिम चिम्ठाइल रठैं । जस्टक डिन निकरट ओ डडुर केर्नी फेकाइ लागट टे मनै घरेम से निक्रे भिरठाँ घाम टापे । कोइ घमौनी बैठल चिल्लुर हेर्ठै टे कोइ गाला मार्के बैठल रठैं । कोइ घरक अँगनम रठै टे कोइ डगरेमे बैठके गाला मारल रठैं । सबजे अपन-अपन ढुनमे रठै । कोइ हाँसट टे कोइ बटवाइट । डगरमे मेरमेरिक यात्री ओइने अपन सुरमे रठैं । लर्का अपन बगालसँग खेल्ठाँ, जवान अपन बगाल सँग रमेठैं ओ घरक टर्निन अपन-अपन घरक कामक् बाट बटओइटी गाला मरल डेखा परट ।



शनिच्चरके डिन रहट । उहे डगरमे ७०/७५ उमेरके बुह्राइल सुमित्री चौधरी घुँघुर मुँघुर लुगरा ओहेरले ढिरेढिरे अपन पैला सर्टी नेंगट डेखा परठिन । हाँठेम टेक्नी पकरले चारपाँच पैला नेगिन फेन ठरहया जाइन विचारी । रोगिहा शरिर ओ गोरामे बिरुवक पट्टि बाँढल रठिन । सेक नै सेक कैके जिन्डगीक  सफरमे रहिन सुमित्री । सारा डुःख पिडासे संघर्ष कर्टि उ डगरमे यात्रा करटहिन । मात्र एकठो आशा लेके, कबु निरासा नै करैना । मृट्यु पाछे जरुर स्वर्गमे रहे पैम । जहाँ कबु डुःख नै हो । उ ठाउँ सोनक डगरमे नेंगम । मोटीले सजल डुवार सोझ पैठके । सोनक बनाइल घरेम रहे पैना पक्का विश्वास ओ आशा कर्के । दु:खके सफर हे आनन्दके समझ टहिन सुमित्री । दु:खी जिन्डगी कष्टमय यात्रा रलसे फेन अनुहार मे उहे आसा बिल्गाइ तहिन ।




सुमित्री डगर यात्रामे बिसाइक लाग एक घचिक ठरह्याइन ओ लर्कन हे खेलट हेरिन । सायड उ बेला सुमित्री हे अपन बचपनके याड आइल हुहिन । अपन छोटमे खेल्लक रमैल जवानी के उ पल झलझली आइल हुहिन । हर मनैनके चाह रहट कि फेन उहे डिन उहे जवानी, उहे खुशीक पल घुमके आइट कना । मने उ डिनके बाट केवल कहानी (बटकोही) बनजाइट । सुमित्री फेन अपन बिटल डिनके रमाइलो बाट करके हँस्ना करिन ओ डुःखके पल समझके आँश गिरैना करिन ।

दाङ, डेउखरके चैलाही गाउँक, सुखी परिवारमे जलम हुइठिन सुमित्रीके । रोइटी यी डुनियाँ मे प्रवेश हुइठिन । उ चैलाही गाउँक टोलमे लर्क रुवाइ सुनजाइठ उ रुवाइ सुमित्रि के रठिन । दाङ जिल्लाके लमही बजारसे पुरुब डख्खिन पर्ना चैलाही गाउँमे बहर्ठिन सुमित्री । छोटिएसे छमछम चटपटहा बटकहर रठिन उ । उमार थरके परिवारमे जलम लेलिन खैलिन पिलिन बर्हलिन । करिब २००२ साल ओर सुमित्री चैलाही गाउँक भुमीमे बर्हलिन पहुर्लिन हँस्लिन खेल्लिन । आजसे करिब ७०/७५ साल पहिले उहे चैलाही गाउँ ठाउँ मै अपन गोहिनसँग हँस्टि रमैटि जवानि बिटैठिन । चम्पन चैनार गाउँ नाचकोर फेन खोपसे हुइना । लहंगा, चोलिया, टरिया, सुटया, माला झिलमिल्यासे संपरल बठिन्यनके बगाले बगाल नै नेङनाटे बाटे नै हो । उहे गाउँमे सुमित्री जवानी बिटैठिन । टीन बहिन्यामे से मझली रहिन । डुई भाइ ओ डाइबाबा मिलाके साट जहनके खुशी ओ सुखी परिवार रहिन । 




परमेश्वरके बनाइल रिट अनुसार सुमित्री के भोज दाङ, डेउखरके सटबरिया गाउँमे हुइ पुग्ठिन । अप्ने बैसन मने डुल्हा भर्खरिक अनारी अपनसे पाँच छ बरष छोट रहिन । डाइ बाबाके आडर कर्के सुमित्री भोज कर्नामे राजी हुइठिन । पहिलक चलाउ अनसार डाइ बाबा के मन पर्लेसे भोजके लाग पक्का करडेना करिट । पाँच भाइमे सबसे बर्की बने जैठिन सुमित्री । सस्रार घर फेन खानपिन सक्कु पुगल परिवार रहिन । कुछ वर्ष पाछे सुमित्री सन्टान जन्मैठिन । एक–डुई करट पाँच लर्कनके महटारी बनेपुग्ठिन । डुईठो छावा टिनठो छाईन के डाइ बन्ठिन । सुमित्री अपन लर्कनके मजा डेखभाल कर्ठिन । हुर्कैठिन बहै्रठिन डाईकब मजा भूमिका पुरा कर्ले रहिन । कारण बस अपन लर्कन स्कूल डेखाइ नै सेक्ले रहिन । अप्ने फेन स्कूलके मुह टक नै डेखेपाइल रहिन । ज्या जसिन हुइलेसे फेन सुमित्री अपन लर्कनके सक्कु चिजमे ख्याल कर्ले रहिन । 


यह क्रममे अपन बालबच्चाके भविष्यके सुख सुविढाके लाग दाङ डेउखरके सटबरियासे कञ्चनपुरके भुराकोट गाउँ ओर बसाइ साराइ कर्ना सोंच बनालेठैं डुनु प्राणी । सुमित्रीके गोस्या सन्टराम उमार जब कञ्चनपुरके बेलौरी क्षेत्र ओर बसोबासके लाग ठाउँ टयार करे आइल बेला सुमित्री सटबरिया अकेलि बहुट बाट सुन्वा पैलिन । उ बेला सुमित्री के मन डुखे पुगल रहिन ओ खोप रोइलिन । सुमित्री अपन लर्कनके बहुट ख्याल कर्लक ओरसे लर्कन लाग कुछ करे पर्ना सोंच्टी रठिन । कुछ डिन पाछे सन्टराम सब व्यवस्ठा मिलाके अपन परिवार सारा बाल बच्चा लेहे अइठैं । ओ दाङ डेउखरके सटबरियासे अपन सारा परिवार लेके बुह्रान ओर प्रस्ठान कर्ठैं । लम्मायात्रा कै रात डिन लगाके बुह्रान पुगठैं । सुमित्री अपन गोस्यक पाछे-पाछे अप्ने सब जहनके लुगा भौंकामे हुर्के ढर्ले रहिन उहे भौंका कपारिम बोक्ले ओ पिंठिम छोटमोट लर्कन बोक्ले बरे साँसट से यात्रा कर्टि रहिट । ओर सन्टराम ढुङ्गरोहुवा कुसुम्या फेन भठ्ठामे छिट्वा झुलाके डुनु पाँजर अपन छोट-छोट डुइठो लर्कन भर्वा बनाके बोक्ले टीन डिन टीनराट, जहाँ राट ओहे बास, लेटी कञ्चनपुर बेलौरी पुग्ठैं । दाङ डेखउरके सटबरियामे अपन डाइ बाबा भैया भटिज्जान हे छोर्के । अपन जलम घर छोर्के । जलमलक ठाउँक माया लाग्के फेन बाध्यटाले लावा ठाउँमे अपन पैला टेक्ले रहिन सुमित्री । गाउँ ठाउँ सबकुछ लावा रहिन उ परिवारके लाग । एकठो छोटमोटी बुक्रासे शुरु हुइठिन । उ परिवारके जिन्डगी । लावा ठाउँ आके खैनाके लाग काम करे पर्ना रहिन । सुमित्री ओ सन्टराम अपन परिवार पालक लाग कमैया लाग्के बालबच्चा पल्ठै । कुछ वर्ष अस्टकेजीवन गुजारा हुइठिन  सुखी खुशीके सँग खेटी रमैटी आनन्ड कर्टि रठैं ।




हर डाइ बाबाके अस्रा रहट बच्चा भारी हुही ओ हम्रहिन सुख मिली कामकाजमे साठ मिली । छावा बाबाके काममे साठ ओ छाइ डाइके काममे साठ डेटी जैठा । सुमित्री अपन लर्कन कबु भुखे रहे नै डिन । कुटना, पिस्ना खैना पिना बनैना बस काममे डरगर रहिन । कुट्ना पिस्ना हुइलेसे राट्टी उठे पर्ना । ढेंकीमे घन्टौं सम घामे गरौओर हो के निनके मारे ओघा-ओघा ढान कुटके चौरक भाट खओइन । चक्यामे डिनभर लगाके गोहुँ पिस्के सन्झा एक छाँक रोटी खओइन । मुरघक कुकुरी काँ कना बोली के सँग सुमित्री कुटे पिसे भन्सा करे उठिन कलेसे सन्टराम भिन्सरही हर मच्याके खेटवा ओर लग्ना करिन । असिके अपन परिवार बालबच्चा के हेरचाह कर्टि जैठा । सुमित्री के कोख से फेन से छाइ ओ छावा के जलम हुठिन । सुमित्रीके कोखसे जम्मा मिला टिनठो छावा ओ चारठो छाइ जलम लेठिन । (चारठो छाइ मेसे मझली छाइके कोखसे संगम चौधरी हरचब्बा के जलम हुइठिन ।)



सुमित्री के लर्का जस्टक जवान हुइटी जैठिन ओस्टक सब लर्कनके भोज कर्टि जैठिन । छावनके लाग पटुहिया लन्ना ओ छाईन हे बिडाइ करैना । सुमित्री सक्कु छावा छाइनके भोज कर्के अपन डाइक जिम्मेवारी कर्टव्य पूरा कर्ठिन । जिन्गिक सफर अनौठो ओ कष्टमय करटहिन । मन शान्टि, सन्टुष्टि नै रहठ कलेसे सारा जिन्डगी सुन्य लागट । केक्रो उटसाह ओ कोइ चिजके आशा रहट कलेसे जिन्डगी जैसिन डुख अइलसे फेन मन कबु निरासा नै हुइट । सुमित्री के फेन एक चिजके अस्रा रठिन । हरडम कना करिन डुःख पाछे सुख जरुर आइट । मनैनके हेल्हा मजा हो मने भगवानके मजा नै हो कहिके हरडम कहिन सुमित्री । सुख डुःख जिन्डगीक सफर कर्टि २०६५ ओर अपन जिन्डगी ख्रिष्ट येशु म अर्पण करडेलिन । संसारके ज्योटि कहला जिना ख्रिष्ट येशुके बचनमे आशा विश्वास भरोसा कर्के जिन्डगीक् सफरमे परगा  सरठिन । करिब टीन घण्टा पैरल नेंङके बेलौरी भुराकोट से पुनर्वास अमरैया जीवन मण्डलीमे ख्रिष्ट येशुके आराढना करे पुगिन सुमित्री । कारण सुमित्री अपन सारा मनसे अपन सारा टनसे, अपन सारा समझसे सारा संसारके सृष्टिकर्टा परमेश्ववर हे प्रेम करिन । सुमित्री अपन श्रीमान् सन्टरामहे बहुट माया करिन । बहुट ख्याल करिन, सेवा सुसार कर्ना करिन । सुमित्री पहुननके बहुट मान सम्मान कर्ना करिन । कौनो पहुनन फेन अपन हाँठक रिझाइल बिना नै खओइले बिडाइ नै करिन । डया मायाले भरल कोमल हृडयके रहिन सुमित्री । बुह्राइल अवस्ठामे फेन ख्रिष्ट प्रभु येशूमे रमैना करिन । मुहारमे खुशी आनन्ड डेखा परिन । परमेश्वरके आज्ञाकारी जीवन बिटैटी गैलिन । छोटमोटी बुक्रा रलेसे फेन खुशी आनन्डके जीवन बिटाइ टहिन । हरेक हप्टा एक बगाल ख्रिष्टियन जवान लवण्डा लवण्डी उहे सुन्डर बुक्रामे खुशी आनन्डसे गीट गाके संगटी लगैना करिंट । अपन मझली छाइक छावा नाना संगम चौधरी ओ बुडु सिलास चौधरी लगायट सारा बगाल हे बहुट मान सम्मान करिन । मिठ मिठ खैना बनाके खओइना करिन । ओ बहुट खुशी हुइना करिन । बुह्राइल अवस्ठामे आके जवान ओइनसे रमाइ पाके हँस्ना खुशी हुइना करिन । 




सुमित्री अपन जवानी मे बिटाइल पलके कहानी सुनैना करिन । अपन गोहिनसँग हस्लक खेल्लक बाट कर्के हँस्ना करिन । दाङ, डेउखर चैलाही गाउँक बयान कर्ना करिन । छोटमोटी परिवारमे जलम लेके रोइटी यि ढर्टीम प्रवेश कर्लिन सुमित्री । केकर का पटा जिन्डगीक सफरमे कौन मनैया कहाँ पुगट । अस्टेक सुमित्री हे फेन जिन्डगीक सफर कहाँसे कहाँ पुगा सेकल रहिन । अपन जलम डेना डाइ बाबा छोर्के, हस्लक हुर्कलक घर छोर्के पराइ घर जिन्गी काटे पर्ना । कत्रा रोइल हुहिन सुमित्री अपन डाइ बाबाहे छोरे बेला । नै चाहके फेन अपन डाइ बाबा घर डुवार छोर्के पराइ घर जाके जिन्गी बिटाइ पर्ना ।


सुमित्री अपन जम्मा लर्कनके भोज कराके ओइन हे अपन अपन जिम्मेवारी सौप डेठिन । ओ अपने कष्टमय जिन्डगीक सफरमे रठिन । सुमित्री शरिरमे कमजोर हुइटी जैठिन । बेराम पर्ठिन टब फेंन अपन पैला नै रोक्ठिन । सेक नैसेक कर्के अपन कर्ना काम कर्टि रठिन । जिन्डगिक् अन्टिम साससे लरटिरठिन सुमित्री । अपन मनैनसे हँस्लक बाट कर्लक ओ चर्चमे सारा विश्वासिन सँग संगटि करलक येशुके गिट गैलक समझके आखिमसे आस गिर्ना करिन । बल टागट रहल बेला घाम पानी जार सहके बेलौरी भुराकोट गाउँसे पुनर्वास अमरैया जीवन मण्डलीमे परमेश्वरके आराढना करे अइना सुमित्री जिन्डगीक अन्टिम साससे संघर्ष करटिरठिन । सुमित्री छ घण्टा आहोर डोहोर करके अपन छाइ डमाड ओइनसे भेट करे ओ संगटी करे पाइलमे खुशी हुइना करिन । अपन नाना नानी आजा आजिनसँग भेटकरे पाके हँस्ना करिन सुमित्री । 





जब सुमित्री कमजोर हुइलिन, बुह्रागिलिन ओ हाँठेम टेक्नि लग्लिन उह बेला सुमित्री अपन छुटिमुटि बुक्रामे एकान्ट एक कोन्वा मे बैठके अपन बाल बच्चा नाटि नटिन्या ओ अपन सक्कु परवारके सुरक्षा, शान्टि मेलमिलाप ओ हरेक काममे प्रगटिके लाग रो-रोके येशूसे प्रार्थना कर्ना करिन । सुमित्री चाहिन मोर अपन सन्टान, अपन मनै येशूमे अनन्ट जीवन पाइ सेकिट सुमित्री हे पटा होसेकल रहिन कि मोर जिन्डगीक अन्टिम आसेकल बा । एकर पाछे महि जाइ पर्ना बा । यि संसारसे सडाके लाग । यि बुक्रा छोर्के उ स्वर्गके घरमे । जहाँ कबु डुःखके आँस नै गिरी । जहाँ कबु राट नै परी । उहाँ कुछ चिजके जरुरट नैपरी ना डिनक आजरार चाहि । सडा खुशी आनन्डके घर रहे पैना आशामे सुमित्री जिन्डगी अन्टिम साससे संघर्ष कर्टि खटियामे छटपटैटि रठिन । शनिच्चरके रोज सारा ओ चर्च मे परमेश्वरके आराढना हुइटहे । सुमित्री जुन अपन बुक्रम अन्टिम साससे लर्टि रहिन । हर शनिबार येशुक आराढना करे चर्च जैना सुमित्री खटियामे छटपटैटि येशुक नाउँ मनेम गुन्जठिन । सुमित्री उहे रोज जिन्डगीक अन्टिम सास ख्रिष्ट येशू छोर डेठिन । मिटि २०७२ चैत्र ६ गटे शनिबार सुमित्री यि डुनियाँसे सडाके लाग अपन लर्कन अपन श्रीमान् अपन सारा मनैन छोर्के स्वर्गके घर चलगैलिन । सुमित्रीके चाहना रहिन मै जहाँ रहम मोर लर्कनहे फेन उहे ठाउँ डेखे पाउँ । मोर छाटिक डुढ चुसाइल अपन लर्कन हे रो ढोके, भुख्ले प्यासे होके हुर्कैनु उ लर्कन स्वर्गके घरेम सँगे रहे मिले । यि ढर्टिम संगै रहे नै पइलेसे फेन सडाभर स्वर्ग घर रहे पैना चाहना रहिन सुमित्री के । यि चाहना के लाग सुमित्री राट डिन रो-रोके प्रार्थना कर्ना करिन । 

अन्टिम शब्द

मोर नानिक कहल अमर वचन महि आझ इ ठाउँ पुगैले बा । साटठो लर्का टीन भाइ ओ चार बहिन्याके पुर्खा सुमित्री । अपन मझली छाइक कोखसे जलमल मै संगम चौधरीहे छोटीमे कना करिन नाना पह्राइमे ढयान डिस । पहरबे टे अपनलाग पहरबे । अपन जानल ज्ञानगुनके किटाब पहर्टि रहिस् । ओ लिख्नामे कलम चलैटि रहिस । नानिक आशिर्वाद ! हमेसा लाहगे ओराइल । 

एक टिप्पणी भेजें

0 टिप्पणियाँ

Close Menu