भोजक उ रोज || BHOJAK U ROJ || THARU KATHA || BY SANGAM CHAUDHARY

मै एल्बम बिल्टैटी फोटु हेर्टि रहुँ । जोन एल्बम हुँकार संग घुम्लक् रमैलकप् हँस्लक बेलाके मेरमेरिक फोटुले भरल रहे । फोटु हेरके हुँकारे याड झलझली याड अाइ लागट्   । 

फोटु हेर्टि जैना क्रममे मोर लजर उ फोटुम परल । पुनम अपन संघरियक भोजेम गैल बेलक संघरिया डुल्हिकसँग बैठके खिचाइल फोटु । उ फोटु हेरके महि बेलाक याड कराडेहट । जोन डिन पूनम डुलहीक सिंगारमे भोजक रोज सारा मनैनके आघे टिका लगैना क्रममे ढर्टीम ढले पुग्लिन । इ घटनासे भोजहा घर रुवाबासी होगिल । उ डुःखड घटनामे सारा गाउँ सुनसान हुगैल । उ बेला पूनम बिच डग्ररेम अपन डम टुलडेलीन । पूनम हे डुलहि बनाके उ घरसे बिडाइ करटिहिन टर पुनम यि डुनियाँसे बिडा हुडेलीन । आखिर काहे पूनम अपन जिन्गीक अन्ट कर्लिन टे ? सब मनैनके मनेम् इहे प्रस्न रहिन । 

मै हुकिन सम्झटि एल्बमके फोटु सुहरैटी रहुँ। आँखी भर आस भरगैल रहे । मै पुनमसे छोटी रहलमे खिंचल फोटु हेर्के उ बेलक याड आइल । जबेकि स्कूल जाइबेरिक छ साट वर्षके उमेरमे खिचल फोटु रहे ।

पनम ओ मोर घर जोट्ले रहे । एक ओर से उ संपरके निक्रिन ओ एक ओरसे  मैं, डुनुजे सँगे स्कुल जैना करि । हँस्टि रमैटि स्कूल पुगि । हम्रे एक्के कक्षामे रहि ओ डुनुजे पास हुइटी जाइ । मै पहिला हुइलेसे उ डोस्रा हुइन । मै डोस्रा हुइलेसे उ पहिला हुइना । अस्टके डुनु जहनके पह्राइ मजा हुइटि लैल । हम्रे जवान हुइटि गैलि । पहिले एकठो मिल्ना संघरिया रहि  टर मनक भित्तरसे एक डोसरहे चाहि टर कहे नै सेकि । हमार चाल स्वभावसे सब जहन लागिन कि यि डुईजे एक डोसर हे मैया कर्ठै । टर हम्रे एक डोसरहे कहे नै सेक्ले रहि । छोटेसे सँगे स्कूल जैटि जैटि बैसन होगैल रहि टर अपन मनक् बाट कहे नै सेक्ले रहि । स्कूलमे सँगे, डगरमे सँगे, घरे सँगे कामेम सँगे जहाँ फेन सँग रलसे फेन उ बाट कहे नै सेकल रहि ।

डिन अस्टे बित्ती गैल । यी सब डेख्के पुनमके डाइक कान मनै फुक डेलिन कि पुनम फलानासे खेलट कैक । यि बाट सुनके पुनमके डाइ महाजोर रिसैठिन ओ पुनमहे मोर सँग स्कूल जाइ नै डेहे लग्ठिन । टर पुनम एक कान सुनके औरे कान उराडेठिन ।

पुनम महि यि बाट नै बटाइन कारण महि डुःख लागि कहिके । पुनम अपन डाइसे पिट्वा पाइन मने महिहे नै बटाइन । उ मोर मन डुखैना नै चाहिन । मनमे रोइलसे फेन ओठमे मुस्कुरैना करिन उ । पिट्वा पाके शरिर सोम्लै सोम्ला रलेसे फेंन मोर सामु अपन मुह नै खोलीन । हम्रे खेल्ठै कैके सब हल्ला रहिन टर पुनम सोंची मै हुँकिन मन परैठु कि नाइ ! ओ मै फेन यह बाट सोचु । 

मैं एक डिन सुन्लु पनमहे डाइ बरेजोर पिट्लेटिन हुन महिसे खेलट कहिके । महि इ बाट सुन्के बहुट डुःख लागल । कारण पहिलचो सुन्लु पुनम मोर संग खेल्लक कारण पिट्वा पैलक । मै पुनमहे बहुट चाहुँ । मै जन्ना चहनु का जत्तिके पुनम महि चहठिन ! हम्रे स्कूल जाइबर फेनसे भेट होजैठि । उहे डगर उहे अंगना एकओरसे उ निक्रठी टे एक ओरसे मै । असिके हमार भेंट हुइटि रहट् । पुनम के मुहार निरास रहिन औरे डिनसे कुछ फरक रठिन । मै पुनमसे जन्ना चहनु कि मोर सँगे स्कुल गैलक ओ महि से खेल्लक पिटवा पैलिन र ।

मै पुँछनु पुनम टोहाँर डाइ टुहिन पिट्ली सुन्नु टुँ महिसे खेल्ठो कहिके ।  पुनम डुःखी मढुर अवाजमे कली हँ रोज पिटट् ओ गरयाइट । ओकर सँग ना जाइस, ना नेगिस कैके । टै उहिसे भोज करे नै पैबे । टोर लवण्डा औरे बा उहे लवण्डाहे लेहे परि कहट । पुनम डर्ड भरल आवाजमे कठिन । मै पुनमके आँखमे आँख मिलाके कनु पुनम का टुँ महि चहठो ? पुनम आँस भरल आँखिले हेर्टि कलिन हँ मै टुहि मन परैठूँ केवल टुहिन । छोटेसे टुहिन मन पराउँ टर कहे नै सेकु । डर लागे टुँ मोर मैया अस्विकार कर्बो कि कना । मै फे टुहिन मन परैठुँ टुहाँर जस्टे मै फेंन कहे नै सेकल रहुँ । 

हम्रे डगरके यात्रामे अपन मनक सुखडुःख के बाट कर्टि स्कुल पुग्लि । हम्रे और ज्याडा एक डोसरके मायामे हेरा हेरागैल रहि स्कुलसे आइट जाइट ओ स्कूल मे सँगे । यि डेख्के हम्रहिनहे अलग कराइक लाग पुनमके डाइ छुटैना आउर कोसिस करे लग्लिन । कारण पुनम पेटेम रहल मे हुँकार डाइ अपन मिल्ना गोहीसे बाचा करले रहिन कि जे छाइ पाइ उ अपन छाइ डि कैके । पुनम के डाइ यि बाजी मे हार खाइल रहिन । डुनु गोहिनके सँगे भोज हुइठिन ओ पुनमके डाइ पुनमहे जनल्मैठीन । छाइ डेना बाचा करलक ओरसे पुनमके डाइ सम्बन्ढसे राजी नै रहिन ।

ओहोर पटा नै रहिस उ लौन्डाहे कि पूनम से हमार ठकौनी हुइल बा कैके । यि बाट डुनु गोहिनहे किल पटा रहिन । जब जब हम्रे एक डोसरहे चाहे लग्लि यि डुईजे खेल्ठैं कना पूनमके डाइ पटा पैलिन टबेसे उ लौन्डा फेन पटा पाइल । ढिरे ढिरे हमार बहुट विरोढ करे लग्लै । ओहे बेला एक रात एकान्ट ठाउँमे भेंट कर्लि । ओ घण्टौं सम अपन मनक बाट विछोड हुइनै सेक्ना  एक डोसरसे कहिके डुनुजे बहुट रोइली । 

पूनम मोर कोनामे सुटके जिन्डगीक भाग्य ओ डुर हुइ पर्लक बाटमे बहुट डुःखी रहिन । उ रो–रोके कलेरहिन  यि कसिन जिन्गी हो पेटेम सिर्जनासे पहिले औरेक उप्पर सौपना । औरे जहनके जिन्गीक खेल्वार कर्ना । सनतानके इच्छा बिना जीवन जोरियाके नाट जोर्ना । हमार फेनटे चाहना  कुछ लक्ष्य रहट । भोज कना चिज जिन्गिम एकचो कर जाइट । एक डोसरसे जिन्डगी बिटाई परट । एक घचिकके नाटक करे जसिन नै हो । मोर जिन्डगीक खेल्वार हुइटा । मोर इच्छा बिना औरे लौन्डासे भोज कर्ना खोजटैं । उ लौन्डा फेन महि नै चहठ टर अपन डाइक कारण भोज कर्टा। 

ओइने हमार खुशी छिन्के अप्ने खुशी हुइना चहठैं अपन बाचा पूरा कर्ना चाहटैं । हमार छोटसे रहल सम्बन्ढ ओ मैयाहे टुर्ना चाहटैं । अन्टमे पूनम कलिन अगर टुहिनसे छिन्के जबरजस्टी औरे जहनसे भोज कर्ना प्रयास करहिं कलेसे उहे भोज मोर जिन्गिक अन्ट हुइ । यी मोर बाचा हो कैक पूनम कलिन । पुनम महिसे बिन्टि कर्लिन अगर मोर भोजके टयारी करही कलेसे उ भोजमे जरुर अइहो, जसिक फेन अइहो । टुहिनहे अन्टिम पल्ट हेर्ना चाहटुँ । अन्टिम पल्ट टुहिनसे बोल्ना चाहटुँ । अन्टिम पल टुहिन छुना चहटुँ । यी बाटसे हम्रे एक डोसरके उक्वाँरमे बहुट रोइलि । कारण हमार इ भेंट अन्टिम रहे बहुट डुःखड के पल रहे । 

मै पूनमहे बहुट सम्झैनु टर उ मनाही कर्टि गैली । उ कलिन मोर जिना आढार केवल टुँ हुइटो । टुहिनसे कोइ अलग कराइ कलसे उ हे मोर अन्ट हो । कारण मोर जिन्डगी खेल्वार हुइटा । इ नियम हे सडाके लाग टुर्के छोरम । जबरजस्टी औरेक इच्छा बिना ठकौनी खाके भोज कर्ना नियम टुर्के छोरम कलिन पूनम । 

पूनम महि बच्ना आश डेठि कठिन मोर कुछ होजाइ कलेसे जसिक फेन बच्ना कोसिस करहो । टुहाँर जिन्गिमे औरे कोइ महिसे मजा अइही । महीसे ज्याडा मैया करही ख्याल करही । यि जुनीम मै टुँहार हुइ नैसेक्लेसे फेन औरे जुनिमे टुहाँर हुइ पाउँ कठिन । झत्रे कटि किल  पूनमहे खोजट आपुग्ठैं । हुँकिन जबर जस्टि टानके लैजिठिन । पूनम चिल्लौेठिन रोइठिन ओ निप्चना प्रयास कर्ठि टर नैसेक्ठि । ओइने हम्रहिन अलग काराके छोर्ठै । जबरजस्टी पूनम हे उ लौन्डासे पर्छना चहठैं । उहे रोजसे हम्रे अलग-अलग होगैली टरप-टरपके जिए लग्लि । 

पूनमके भोजक कार्यक्रम लग्गे आगैल रहिन । टिकक् कार्यक्रम ढार्के भोज निप्टैना योजना बनैले रठैं । एहोर महि पूनमके कहल बाट घरिघरि झस्काइ टहे । अगर महि जबरजस्टी परछहिंटे  उहे भोज मोर अन्ट हुई । आज, काल्ह परौं करट भोजके डिन आजाइठ । पूनम बिन्टी कर्ले रही महि से भोजक उ डिन जसिक फेन अइहो । मैयाके कसम खओइले रहिन । मै ऊ आँश बहाइल बिन्टीसे उ भोजमे उपस्ठिट हुइठुँ । 

टिका लगैना कार्यक्रम शुरु रहट । पूनम डुल्हिक सिंगारमे डुलहकसँग बैठल रहिन । अनुहार मलिन रहिन उडास रहि पूनम । उ टिर्छि नजरसे महिन हे हेर्लिन । मै ढिरेसे भोजहा अङ्नम पैला टेक्नु ओ पूनमके ओर सोझर्नु । जब मै उ भोजम प्रवेश कर्नु टे सारा जहनके नजर मोर पर परगैलिन । सारा जे महि ओ पुनम हे हेर्टि रहिंट । बहुट डिन पाछे हमार मिलन हुइ जाइटहे । पूनमके आँखिम् खुशीक् ओ डुःखके आँस भरगैल रहिन । महि पूनम कले रहिन " अगर जबरजस्टी मोर भोज उहिसे कर्ना प्रयास करहि कलेसे उहे भोज मोर अन्ट हुइ ।” मै  पूनमके लग्गे पुग्नु । पूनमके ढेवर कुछ कना चाहटहिन मने कहे नै सेकटहि । 

मै हाठेम टिका लेके पुनमके लिल्हारिम लगैना शुरु कर्नु । हमार एक डोसर से जुझल रहरे, ना झिम्काइ टहिन ना मै । हमार डुनु जहनके आँख आँसले भरल रहे । मै फेन कुछ बोले चाहुँ मने बोल नै निक्रे । उ फेन  कुछ कहक लाग चेबर कुलबुलाइ टहिन । मनके भित्तर हजारौं शब्ड अँटाइट नै रठिन । पूनम ढिरेसे ‘राजन’ कलिन । मै फेंन पूनम बाहेक कुछ कहे नै सेक्नु । हम्रे एक डोसरहे हेर्टिक हेर्टिक रहगिलि । पूनम कले रहि “राजन मै टुहिन अन्टिम पल हेर्ना चहठुँ अपन मन भरके । अन्टिम पल बोल्ना चहठुँ ओ टुहाँर आवाज सुन्ना चहठुँ । अन्टिम पल टुहिनहे छुना चहठुँ । हम्रे डुनुजे टिका लगाइक लगा कर्लि ओ पूनम अपन कहल जसिन कर्टि रहिन । इ सब चिज से ओ हमार मिलन डेख्के भिजहा मनै कवा गैल रहिंट । ओइन हे का पटा आज पुनम के इ संसार अन्टिम हुइन कहिके ।

मै जस्टक अपन परगा पाछे का सर्ले रहुँ । पूनम अचानक ढर्टिम ढले पुग्लिन । भोजक सारा मनैननके डौरढुप होजिठिन । पूनम जहर खैले रहिन केवल मोर अस्रम रहिन । समय बहुट ढिला होसेकल रहठ । पूनम अन्टिम पल महिहे कलिन “राजन महि माफ करहो । मै कले रहुँ ना मै टुँहार बाहेक औरेक हुइनै सेकम ।”

पूनम एक घचिक पाछे मोर कोनम अपन सास छोरडेलिन् । मै चिल्लैनु रोइनु हुकिन अपन छाटिम चप्टाके रोइनु । महि पटा होके फेन हुँकिन बचाइ नै सेक्नु बचाउँ फेन कसिके मोर बिना उ जिए नै सेकम कलेरहिन । पुनम सडाके लाग आँखी बन्ड करसेकल रहिन । मै रोइने अपन छाटिम चप्टाके पुनमके  मुह हेर्टि रहुँ । अचानक मोर लजर पुनमके छाटिम खोसल कागजके टुक्रामे परल । मै हलिहलि उ कागज निकारके हेर्नु । उ कागज में असिक लिखल रहे ।

राजन माफ करहो । मोर कहल बाट याड करहो । ओहे राट जोन हमार मिलनके अन्टिम राट रहे । ओहे बेला मै कले रहुँ टुहार बाहेक अौरे केक्रो नै हुुँ । ओहे बेला टोहाँर आँखिक आँस मोर अनुहारमे टप्प टप्प गिरे पुगल रहे । महि पटा बा टुँ महि बहुट माया करठो । टुँहार कोख बाहेक अौरेक कोखमे सुत्ना नैचहठुँ । अन्टिम साँस सम्म टोहार कोनम रना चहठुँ । महि पटा बा टुँ जरुर अइबो भोजक डिन । ओ मै टुहिनहे हेरम ओ बोलम ओ टोहार कोखमे निडैम अन्टिम पल । टोहार लजरके सामु सडाके लग बन्ड कर्ना चहठु इ पल्का । इ डिलके ढर्कन टोहार डिलसे जोेर्ना चहठु । अन्टिम पल टोहार कोनम सुट्ना चहठु ।राजन याड करहो छोटेसे लेके आझसमके सब बाट । राजन माया त्याग हो कठैं । सत्य माया उ हो जे अपन मनैनके लाग ज्यान डैडेहठ् । राजन मै इ समाजसे हार खा गैनु । मोर खुशी छिनके डोसरके संग भोज कर्ना कोसिस करटै । जोन भोज जिवनमे एकचो किल कर जाइठ् । राजन महि माफ करहो । अपन मनक बाट प्रत्यक्ष कहे नैपैलक ओरसे इ कागज ओ कलमके साहारासे मनक बाट लिखे परल बा । मोर बिस्वास बा टुँ जरुर अइबो  भोजेम । मोर लजर मे लजर मिलैबो महिहे छुबो महिसे बोल्बो । हाँ राजन टु जरुर अइबो । मोर जिन्गिक अन्टिम पल मे जरुर अइबो ना विश्वास बा ओ मरणशिल शरिरहे अपन कोनामे उठैबो । हाँ राजन मै टोहाँर मुटुक टुक्रा पुनम । 

मै पुनमहे अपन छाटिम चप्टाके रोइना बाहेक कुछ करे नै सेल्लु । पूनमके इच्छा बिना उ डुनु परयारके खुशी हेरागैलिन एकठो सन्टानके इच्छा नै बुझलक कारन सन्तान गुमाइ गुग्लैं । पुनम जनल्मनासे पहिले खाइल बाचा ओ जबरजस्टी भोज के कारण पूनमहे गुमाइ पुग्लैं । पूनमके जिन्गीक खेल्वार कर्लैं ओइने । 

। ओराइल ।

इ कथा हमार मनैनके समाजमे हुइटि रहल घट्ना हे हेर्के लिखल एकठो काल्पनिक कथा रहे । इ कथा ओ सक्कु पात्र ओइनके नाउँ फेन काल्निक बा । केकरो जिन्गिम मिलि टो संयोग किल सम्झबी । धन्यवाद! 

संगम चौधरी....✍️